SEJARAH SEKOLAH
Sekolah ini mula-mula
sekali ditubuhkan dalam tahun 1895 dengan diberi nama Sekolah Melayu Sungai
Acheh. Bangunan yang mula-mula sekali di sekolah ini adalah berasal daripada
bekas rumah pasung yang telah didirikan oleh kerajaan yang dijaga oleh 3 orang mata-mata
sahaja. Memandangkan kepada keadaan yang aman dan jarang-jarang berlaku
perkara-perkara yang tidak diingini di kampung Sungai Acheh ini, maka rumah
pasung tersebut dijadikan bangunan sekolah sebagai asas permulaan bagi
murid-murid di kawasan I ni belajar secara bersekolah.
Waktu
mula-mula sekolah ini di dirikan, ianya terletak di atas sekeping tanah Lot
335, Mukim 10, Sungai Acheh, Nibong Tebal. Luasnya 50 kaki X 20 kaki dan
mengandungi dua buah bilik, sebuah bilik untuk murid-murid belajar dan sebuah
lagi sebagai rumah Guru Besar. Guru Besar yang mula-mula sekali bertugas di
sekolah ini ialah Cikgu Jabit. Pada masa permulaan sekolah ini jumlah muridnya
tidak sampai 21 orang. Itu pun hanya murid-murid lelaki sahaja. Usaha-usaha
mengumpul murid-murid untuk dipersekolahkan adalah dengan kehendak Ketua
Kampung ini dan beberapa orang tua-tua yang bersetuju diadakan sebuah sekolah
untuk anak-anak mereka pada masa itu.
Dalam tahun
1895 bilangan penduduk di sini terdiri daripada orang-orang melayu yang
jumlahnya kira-kira 60 hingga 70 buah rumah sahaja. Kebanyakkan rumah mereka
ini terletak di Kampung Tengah, batas Pinang, Sungai Setar, Sungai Bakau dan
sedikit-sedikit dari Sungai Udang. Tidaklah dapat hendak dibayangkan bagaimana
sukarnya murid-murid berulang – alik ke sekolah tiap-tiap hari oleh kerana
jalanraya belum dibina, tiada titi untuk menyeberangi parit dan sungai,
tambahan pula sepanjang jalan semak dengan hutan-hutan pokok resam dan jeruju
bercampur rumpun-rumpun pokok pial yang sangat tebal di tempat-tempat kediaman
mereka. Kadang-kadang basah kuyup waktu mereka sampai di sekolah kerana
terbolos ke dalam Lumpur yang penuh diliputi oleh rumput laut dan sebagainya.
Inilah satu daripada sebabnya ibu bapa berat hendak melepaskan anak-anak mereka
datang ke sekolah, walaupun mereka memikirkan pelajaran itu patut juga diberi
kepada anak-anak untuk masa depan mereka.
BELAJAR DALAM BANGUNAN
YANG PERTAMA
Sebaik sahaja
terkumpul murid lelaki seramai hamper 21 orang, belajar cara bersekolah pun
dimulakan . Murid yang diterima masuk bersekolah tidak tidak dihadkan umur
mereka. Ramai yang datang ke sekolah pada masa itu di antara umur 15 hingga 20
tahun. Semua matapelajaran menggunakan tulisan jawi sahaja dan menulis di atas
papan batu . Matapelajaran yang diajar pada peringkat permulaan pada masa itu
ialah tulisan jawi, angka-angka, kira-kira , Bahasa Melayu, dan ejaan jawi.
Masa bersekolah dari pukul 8.00 pagi hingga 12.00 tengah hari. Cuti hujung
minggu pada hari jumaat dan cuti penggal dikira cuti musim mengetam, cuti musim
menanam dan cuti bulan puasa. Jumlah guru yang mengajar di sekolah ini 2 orang
sahaja, iaitu cikgu Jabit dan seorang lagi penolongnya guru lelaki juga.
BANGUNAN
SEKOLAH TAMBAHAN YANG KEDUA
Bangunan sekolah
tambahan yang kedua ini didirikan berasingan dengan bangunan yang pertama.
Jarak antara satu dengan yang lain kira-kira 12 kaki. Letaknya di sebelah
selata daripada bangunan yang pertama. Luas sekolah yang kedua ini 50 kaki x 20
kaki dan bentuk bangunan ini sama seperti bentuk bangunan yang pertama. Sekolah
ini telah didirikan dalam tahun 1923 dan jumlah murid-murid yang bersekolah
pada masa itu bertambah menjadi hamper 100 orang tetapi semuanya murid-murid
lelaki sahaja. Guru-guru yang mengajar pada masa itu berjumlah 6 orang termasuk
seorang guru besar yang bernama Cikgu Alus. Di antara seramai 6 orang guru itu
2 orang daripadanya guru lepasan Maktab Guru-Guru Melayu Melaka. Pelajaran
bertambah termasuklah Ilmu Alam dan anyaman daripada bertam dan resam yang
diajarkan oleh Cikgu Jamal b. Salleh
